عبور

چه سوال سختیست

پرسیدن حال رهگذری که دستان زمختی دارد...

سبک می شوم

و شب را در روز باور می کنم...

دهانت در رویش فریاد بود

که بوسیدمش...

با پاهایی کشیده و موهای تازه روییده

میان ستون هایت گم شده بودی

و پوست دستانت

در نشئگی خشخاش شعله می کشید

کودکی خالی را به گهواره می دوزم

و در انجمادی داغ

به تو باز می گردم...

( تهران – جمعه 4 دی ماه 1388 – 0:15 بامداد – جایگاه – زبانه می کشم... )

پ.ن: عکس از خودم

 پ.ن: برای مشاهده پروفایل عکاسی روی عکس کلیک کنید...

پ.ن: در این پست، کامنت ها به صورت عمومی نمایش داده نخواهد شد...